Zo’n kerk heeft natuurlijk een boeiende akoestiek, en een orgel. Waar de buurtcentra zich uitleefden met de rockmuziek wat toen vreselijk hip was, was de kerk meer het gebouw voor het psychedelische, overwegende en berustende muziek. Jongeren waren erg geïnspireerd door Bob Dylan, hij pakte dat blues-gevoel goed op (hij kreeg er recentelijk nog een Nobelprijs voor), en dat was de aanzet voor muziek met meer overwegende teksten en melancholische begeleiding.

Het groepje jongeren kwam ergens begin 1967 regelmatig bij elkaar, en werd steeds groter. Akoestische gitaren, orgel en de bekende hits proberen na te zingen. Denk hierbij aan Mama’s en Papa’s (nog in het repertoire), Blowin’ in the wind en singersongwritergroepen als The Seekers en diens voorlopers.

Hees was eigenlijk de eerste wijk die uiteindelijk een echt jongerenkoor met dirigent had wat vele andere jongerenkoren in Nijmegen tot voorbeeld had. Aan de Dennenstraat staat de Antonius Abt kerk, die The Anthony Singers voortgebracht had. Veel kerkbezoek werd weer gegarandeerd en bejubeld door pastoors van de parochies, die regelmatig interparochieel overleg hadden, het werd weer jong en druk in de kerk!

Zo werd het aansporen tot het oprichten van dit soort beatkoren aangemoedigd met een wat wrang gezicht. “Je weet nooit wat je in huis haalt”. “Krijgen we nou ook al die trommel en gitaarherrie in de kerk”, waren de noodzakelijk protesterende geluiden. Toch kon het niet tegengehouden worden. Als de kerk verjongd moet worden, als de taal van de liturgie vrijgegeven werd “het hoeft niet per se meer in het Latijn” dan kun je maar het best kiezen voor de meest duurzame oplossing.

Zo werd ook in de parochie waarin de Lourdeskerk zich toen bevond ook geopperd voor zo’n koor, aangemoedigd door pastoors die toen nog wel eens veel op verjaardagen kwamen bij de parochianen thuis om zo ‘zieltjes te werven voor een koor van en voor jongeren’. En zo werden een aantal initiatiefnemers voor een koor er bij aangetrokken.

Na de zomervakantie in 1967 verscheen in de parochiekrant de oproep om een koor op te richten bestaande uit jongeren die te oud waren voor het kinderkoor. Zo’n advertentie stond ook in vele andere parochiekranten in wijken in Nijmegen. Ergens in september zou de eerste bijeenkomst zijn, dat was op woensdag 27 september 1967 voor wat betreft de Lourdeskerk.

Het idee was om een clubje jonge zangers en zangeressen op te richten met modern klinkende instrumenten. Het geheel zou onder leiding moeten komen van een dirigent, net zoals andere koren. Er moest nog wel goed nagedacht worden over repertoire en zo, want het was in een kerk en instrumenten konden niet voluit bespeeld worden. Het doel was om een eigentijds geluid te laten klinken en uiteraard de kerk jong te houden.
Er werd een student theologie aangesproken, zijn naam was Harry Kemps

Over 2 weken verder.